Niemal całą historię Litwy można poznać w kościołach, nic więc dziwnego, że pielgrzymki na Litwie mają głębokie tradycje. Od ponad 400 lat, przy obrazie Matki Bożej Ostrobramskiej pielgrzymi spotykają się zwracając się o opiekę Maryi, pomoc lub dziękczynienie za łaski, których doznali.
Dziś około 30 000 pielgrzymów z całego świata odwiedza Wilno. Tutaj rozciągająca się Droga Miłosierdzia, zapoznaje ze szczególnymi dziełami Św. Faustyny i błogosławionego ojca Michała Sopoćki, którzy mieszkali w Wilnie, rozpowrzechniając przesłanie Bożego Miłosierdzia na świat.
Miejsca pielgrzymkowe promują miasto poprzez jego dziedzictwo sakralne. Wilno jest wyjątkowe, ponieważ główne wyznania chrześcijańskie są wyraźnie widoczne na wąskich uliczkach Starego Miasta – jest tam kościół katolicki, cerkiew prawosławna, luterańska, greckokatolicka.
W tej ulotce zachęcamy was do dotknięcia świętych miejsc Wilna, do odczuwania Miłosierdzia Bożego, do natchnienia doświadczyć siedem dzieł miłosierdzia dla ciała i duszy. Odwiedzenie chociaż jednego z wymienionych miejsc świętych podnosi na duchu i przynosi nadzieję. Poznaj Wilno – Miasto Miłosierdzia.
Po trudnych przejściach historycznych od roku 2005 w bielutkiej przestrzeni sanktuarium Miłosierdzia Bożego obraz Jezusa Miłosiernego jest czczony przez wierzących. Słynący swoimi łaskami obraz według wizji św. Faustyny w 1934 roku został namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego w Wilnie. Kopie małego obrazu wkrótce rozprzestrzeniły się na całym świecie. Dziś jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych obrazów w Kościele katolickim, z powodu którego pielgrzymi pokonują tysiące kilometrów.
W sanktuarium Bożego Miłosierdzia otrzymasz błogosławieństwo Jezusa – na obrazie Zbawiciel podniesioną prawą ręką błogosławi wszystkich ufających mu, a lewą dotyka swojej szaty przy Najświętszym Sercu, darując własne łaski, oczyszczając i inspirując życie w duszy.
Pielgrzymi zawsze są tu mile widziani – w sanktuarium codziennie odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu.
Apostołka Bożego Miłosierdzia siostra Faustyna Kowalska w latach 1933-1936 mieszkała w Wilnie w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Tutaj doznała wiele objaw Jezusa, poprzez które została poproszona o przekazanie światu przesłania Bożego Miłosierdzia. W Wilnie dla siostry Faustyny została podyktowana koronka do Miłosierdzia Bożego. W tym mieście spotkała się z ojcem Michałem Sopoćką, który pomógł jej spełnić prośbę Jezusa. Dzięki niemu obraz Bożego Miłosierdzia został namalowany w Wilnie oraz zaczęto obchodzić Niedzielę Miłosierdzia i tworzyć się nowe zakonnictwo, dziś znane jako Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego. Zachęcona przez ojca M. Sopoćkę siostra Faustyna zaczęła pisać dzienniczek, który dziś jest jednym z najbardziej znanych mistycznych doświadczeń w świecie książek.
W 2000 r. papież Jan Paweł II ogłosił siostrę Faustynę świętą. Dziś odwiedzając dom, w którym mieszkała św. Faustyna, można się skupić, pomodlić i brać udział w wydarzeniach Miłosierdzia Bożego.
Ostra Brama jest dziś jednym z najważniejszych miejsc historycznych i religijnych w Wilnie. Wierzący i turyści gromadzą się nie tylko w kaplicy, ale także na ulicy przy bramie, gdzie fascynują się szczególnym widokiem – obrazem Matki Boskiej Miłosierdzia.
Pierwotnie była tylko jedną z bram miejskich w XVI wieku. Oddana Karmelitom Ostra Brama stała się kaplicą, gdzie swe miejsce znalazł obraz Matki Boskiej. W pierwszej połowie XVII wieku namalowany obraz, ozdobiony pozłacanymi srebrnymi ozdobami, ma głęboką historię otoczoną cudami – o czym świadczy wiele wotów ofiarowanych przez ludzi. Matka Boska Ostrobramska jednoczy wiernych różnych wyznań i narodów już od dawnych czasów.
Dzisiaj Ostra Brama pozostaje szczególnym miejscem nie tylko dla modlitw, ale dla wszystkich, którzy szukają opieki Matki Boskiej, wsparcia duchowego oraz roztropności w trudnych chwilach mądrości podczas trudnych wyborów. Odwiedź Ostrą Bramę i poproś o swój cud.
Katolickie Zgromadzenie Kobiet, założone przez błogosławionego księdza M. Sopoćkę, rozpowszechnia Boże Miłosierdzie. Celem sióstr Jezusa Miłosiernego jest sławienie i głoszenie Miłosierdzia Bożego, błaganie go dla innych i czynienie dzieł Miłosierdzia.
Początkowo Zgromadzenie było zakładane w Wilnie, jednak ze względu na II wojnę światową zostało oficjalnie założone w Polsce. W 2001 r. siostry przybyły do Wilna i zamieszkały w dawnej rezydencji klasztornej. Obecna kaplica klasztorna w okresie międzywojennym była pracownią malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, w której namalował obraz Jezusa Miłosiernego wedle wskazań siostry Faustyny w 1934 roku.
Całe terytorium nazywa się Wzgórzem Zbawiciela. Jest jak historyczne centrum Miłosierdzia, ponieważ od XVII wieku znajdowały się tutaj klasztory wizytek, misjonarzy i miłosiernych sióstr (szarytek). Dzisiaj siostry Jezusa Miłosiernego założyły szpital i dom opieki dla osób z chorobami onkologicznymi.
W tym miejscu możesz bezpośrednio dotknąć miłosierdzia i nieść wieść dalej.
Mnisi zakonu Dominikanów na Litwie przybyli w czasach Giedymina, więc drewniany kościół w tym miejscu istniał już w 1321 r., a kamienny kościół Św. Ducha został zbudowany w 1408 roku.
Jest to jeden z najbardziej uroczych kościołów w Wilnie, z efektownymi zdumiewającymi ornamentami rokokowymi, szesnastoma ołtarzami, spektakularnymi organami z XVIII wieku zaprojektowanymi przez Adama Gottlobo Casparino i 45 obrazów uważanych za zabytkowe. Od 1986 do 2005 r. był tutaj czczony obraz Bożego Miłosierdzia.
Niesamowita historia kościoła zachowuje bogactwo tajemnic nie tylko w kościele, ale także w podziemiach – spoczywają tam mieszkańcy miasta, ofiary wojen i epidemii.
W kościele Świętego Ducha mszy św. odbywają się jedynie w języku polskim, ale tutaj są czekani wszyscy pielgrzymi, aby poczuć aurę sześciuset lat duchowości.
5 września 1993 r. papież Jan Paweł II odwiedził kościół. Prawa nawa kościoła jest wyposażona w ołtarz Św. Jana Pawła II, który zawiera relikwiarz z relikwią krwi papieża.
Najważniejsza katolicka świątynia w całym kraju, Katedra jest symbolem chrztu Litwy. W podziemiach pozostały najstarsze mury z XIII – XV wieku i namalowana w XIV w.najstarsza litewska freska przedstawiająca ukrzyżowanie Chrystusa.
Tu spoczywa wielki książę litewski i król Polski Aleksander, szczątki żony Zygmunta Augusta Elżbiety i Barbary Radwiłłównej, urna z sercem księcia Władysława. Tak jak dzisiaj widzimy, katedra została zrekonstruowana według projektu Wawrzyńca Gucewicza. Tu znajduje się jeden z najcenniejszych przykładów wczesnego baroku – kaplica Św. Kazimierza, w której jest chroniona trumna za szczątkami świętego.
Uwaga gości jest nieustannie zwracana na obraz Najświętszej Maryi Panny (Madonny Sopieskiej), który od dawna słynie swoimi cudami i znajduje się w kaplicy Gasztołda. Jest to jeden z najwcześniejszych przykładów obrazu w Europie ukoronowanego przez papieża (1750 r.).
Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę w 1993 r. 4-8 września katolików litewskich odwiedził wielki pielgrzym Papież Jan Paweł II. Pierwszy papież odwiedzający Litwę zachęcał do przyjęcia Ewangelii jako daru zbawienia i uczynić ją jako normę codziennego życia.
W celu pamięci, uhonorowania i wdzięczności dla Św. Jana Pawła II została stworzona droga zawierająca 14 świętych i drogich miejsc dla Litwy. W Wilnie trasa ciągnie się od Katedry wileńskiej i znajdującej się tam kaplicy Św. Kazimierza, dalej poprzez Świątynię Bożego Miłosierdzia, Kaplicę Ostrobramską i kościół Św. Teresy, kościół Odnalezienia Krzyża Świętego z Drogą Krzyżową i kościół Najświętszej Maryi Panny w Trokach. Warto również odwiedzić kościół Ducha Świętego, gdzie Papież spotykał się z polskimi wierzącymi – tutaj można oddać cześć relikwii Jana Pawła II.
Papież Franciszek swoją wizytą 22-23 września 2018 r. ogłasza zachęcający komunikat Litwie. Stało to okazją do odnowy duchowej, zastanawiając się nad pytaniami postawionymi przez Papieża.
Papież Franciszek zaplanował podróż papamobilem, spotkanie z młodzieżą na placu katedralnym w Wilnie, wizytę w kaplicy Św. Maryi Panny, Matki Miłosierdzia w Ostrej Bramie i Muzeum Okupacji i Wolności. Motto wizyty Papieża „Chrystus Jezus jest naszą nadzieją” zaprasza ludzi z chrześcijańską nadzieją do patrzenia w przyszłość.
Skarbiec wileńskiej katedry jest najstarszą i najbogatszą skarbnicą wszystkich kościołów Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zaczęto go gromadzić natychmiast po dokonanym w 1387 roku chrzcie Litwy i założeniu katedry w Wilnie, a zatem jej historia odzwierciedla całe życie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Tutaj znajdziesz dużą i imponującą kolekcję arcydzieł złotniczych – monstracje, kościelne puchary, relikwiarze, wiele kościelnych ubiorów i gobelinów. Choć skarbiec ucierpiał w czasie licznych wojen, był stale uzupełniany.
Na początku II wojny światowej w 1939 r. skarbiec był ukryty i został przypadkowo znaleziony dopiero w 1985 roku podczas odnowienia sanktuarium – 189 zabytków jest zarejestrowanych w specjalnym protokole. Od 2009 roku skarbiec katedry został udostępniony zwiedzającym i jest obecnie eksponowany w Muzeum Dziedzictwa Kościelnego. Jednak imponujące przedmioty liturgiczne są również pożyczane i używane dzisiaj podczas mszy w katedrze wileńskiej. Odbywają się tu także różne wystawy i stale aktualizowane ekspozycje. Ozdobą skarbca jest kryształowy relikwiarz Św. Eustachego w kształcie krzyża podarowany przez wojewodę wileńskiego, kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego Alberta Gasztołda i monstracja podarowana przez Geranajniów dla kościoła św. Mikołaja.
Chociaż najbardziej znana droga Św. Jakuba rozciąga się poprzez Hiszpanię, ale w 2016 roku Litwa przystąpiła do sieci dróg Św. Jakuba, wskazując w ten sposób na wspólne chrześcijańskie korzenie w Europie. Na Litwie można odwiedzić 32 miejsca oznaczone symbolem Św. Jakuba – muszelką: 11 kościołów Św. Jakuba i inne świątynie. Poprzez te zabytkowe, wypełnione modlitwą miejsca, każdy pielgrzym może stworzyć swoją trasę, a także zwiedzić drewniane krzyże po drodze. 500-kilometrowa droga przez Litwę z Łotwy i Rosji do polskiej granicy jest żywym organizmem społecznym, kulturowym i gospodarczym.
Dla wygody pielgrzymów i podróżujących przy przystankach znajdują się placówki noclegowe i wyżywienia.
W Wilnie można również odwiedzić obiekty drogi Św. Jakuba – kaplicę Ostrej Bramy, kościół Św. Teresy, kościół Św. Apostołów Jakuba i Filipa oraz klasztor Dominikanów.
Pierwszy kościół na Łukiszkach został zbudowany w 1642 roku, w dniu Św. Apostołów Filipa i Jakuba – 1 maja. W specjalnie wyposażonym ołtarzu w pobliżu ołtarza centralnego znajduje się owinięty cudami na drzewie malowany obraz Matki Boskiej Łukiszek.
W 1844 r. Dominikanie zostałi eksmitowani, w czasach sowieckich planowano, że kościół zostanie zniszczony, ale, choć opuszczony, udało się go zachować. W 1992 r. po powrocie kościoła do wiernych, po roku w klasztorze osiedlili się Dominikanie. Powstało tu Centrum Dominikanów Generalnego Wikariusza Republiki Białorusi, Estonii, Łotwy i Litwy.
W kościele Św. Apostołów Jakuba i Filipa jest największy karylion w krajach bałtyckich, który składa się nawet z 61 dzwonów, z których najmniejszej wagi – 8 kg, a największy – 3360 kg. Wieża kościelna idealnie nadaje się do tego instrumentu. Dzwony odlane zostały w 2015 roku. Karylion został wbudowany przez słynną odlewnię dzwonów w mieście Asten Królestwa Niderlandów, „Royal Eijs-bouts”, która pielęgnuje stare tradycje odlewania dzwonów. Brzmienie dzwonów towarzyszy nie tylko świętom religijnym, ale także uroczystościom państwowym, ważnym wydarzeniom historycznym. Różnorodność muzyki od prostych pieśni ludowych do złożonych utworów klasycznych, współczesnych, wirtuozowskich i religijnych rozgrywa się za pomocą karylionu.
Niebiański patron Litwy, książę Wielkiego Księstwa Litewskiego i Polski Św. Kazimierz słynął swoją pobożnością, a po jego śmierci jego grób stał się miejscem przyciągania pielgrzymów: wierząc w jego świętość, ludzie przychodzili tutaj, aby prosić o wstawiennictwo, doświadczyć łaski. W 1602 r. kult Kazimierza został potwierdzony, a Św. Kazimierz stał się pierwszym litewskim świętym. Jego szczątki leżą w najpiękniejszej kaplicy Katedry wileńskiej, kaplicy Św. Kazimierza w Wilnie. Warto również odwiedzić kościół Św. Kazimierza – pierwszy i najstarszy barokowy kościół w Wilnie. Na cześć dnia Św. Kazimierza (4 marca) w najbliższy weekend odbywa się jarmark odpustowy Kaziuki.
Poganie należący do dworu wielkiego księcia Olgierda, Antoni, Jan i Eustachy nawrócili się i zostali ochrzczeni przez prawosławnego pastora Nestora. Zostali zamęczeni w 1347 r., ponieważ nieposłuchali rozkazu wyrzeczenia się swojej wiary. W 1547 r. trzej męczennicy zostali oficjalnie ogłoszeni prawosławnymi świętymi. W 1969 r. papież Paweł VI umieścił ich na liście świętych Kościoła rzymsko-katolickiego. Obecnie ich relikwie znajdują się w cerkwi Ducha Świętego w Wilnie. Każdego roku 26 czerwca prawosławie obchodzą święto przeniesienia tych relikwii – podczas specjalnych uroczystości otwiera się relikwiarz. Uważa się, że prawosławni męczennicy mają uzdrawiającą moc.
Już 400 lat temu Jozafat Kuncewicz rozpoczął pracę ekumeniczną, próbując zjednoczyć katolickie i prawosławne kościoły. Karierę zawodową rozpoczął w Wilnie, gdzie wstąpił do Akademii Wileńskiej, a później został archimandrytą wileńskiego klasztoru bazylianów. Na Litwie Jozafat Kuncewicz aktywnie bronił i zatwierdzał wspólnoty prawosławne oraz przywracał jedność z Rzymem, a także był arcybiskupem Połockim. Ze względu na aktywne jednoczenie chrześcijan w 1623 roku został zabity. W 1867 r. po proklamacji papieża Piusa IX, Jozafat Kuncewicz został pierwszym unickim świętym. Pochowany w Rzymie w bazylice Św. Piotra, zaś przedtem szczątki spoczywały w różnych miejscach na Litwie, w Polsce i na Białorusi.
Pomnik Trzech Krzyży poświęcony jest siedmiu franciszkańskim Męczennikom z czasów Księcia Olgierda. Znajduje się na Wzgórzu Krzywym, zwanym także Łysym, a obecnie – Wzgórzu Trzech Krzyży. Betonowy Pomnik Trzech Krzyży został zaprojektowany w 1916 roku przez słynnego architekta Antoniego Wiwulskiego. W 1950 roku władze radzieckie wysadziły pomnik. Jego resztki można zobaczyć u podnóża góry. Obecny pomnik Trzech Krzyży został odbudowany w 1989 roku, tuż przed przywróceniem niepodległości Litwy.
Początki Kalwarii Wileńskiej sięgają XIV wieku, a Droga Krzyżowa została zbudowana w XVII wieku jako podziękowanie dla Pana za zwycięstwo nad armią kozacką. Jest to jeden z największych kompleksów dróg krzyżowych w Europie, obejmujący 7 km.
Tak jak setki lat temu, tak i teraz pątnicy idą, aby powtórzyć ścieżkę męki Chrystusa. W czasie Wielkiego Tygodnia wzgórza wypełnione są pieśniami pielgrzymów, a latem, wileńscy franciszkanie świeccy w pierwszy piątek miesiąca o godzinie 15 zapraszają do wspólnego zastanawiania się nad męką Jezusa idąc jego drogą.
Kalwaria Wileńska jest podzielona na dwie części. Stacje od sali Ostatniej Wieczerzy do Czwartej Bramy starego miasta stanowią Drogę Pojmania składającą się z 20 stacji, oznaczonych 8 kaplicami, z mostu wzdłuż strumienia Cedron, 1 murowanej i drewnianych bram. Droga Krzyżowa od Ratuszu Piłata na Wzgórze Golgoty – 15 stacji oznaczonych 12 murowanymi kaplicami i 3 stacjami wyposażonymi w samym kościele.
Możliwe jest również poruszanie się ścieżkami Maryi, które składają się z 12 stacji i idzie się w przeciwnym kierunku drogi Męki Jezusa. Kalwaryjska Droga Krzyżowa została wciągnięta w drogę Jana Pawła II w archidiecezji wileńskiej. Niezwykle wygodna jest tu podróż samodzielna, ponieważ wszystkie drogi są oznaczone znakami, stoiskami przydatnych informacji, oznaczonymi odległościami.
• 4 marca, Św. Kazimierz (Katedra Wileńska)
• Tydzień po Wielkanocy, Tydzień Miłosierdzia Bożego (Świątynia Bożego Miłosierdzia)
• Siódma niedziela po Wielkanocy, Niedziela Zesłania Ducha Świętego (Kościół Odnalezienia Krzyża Świętego w Kalwarii Wileńskiej)
• 16 listopada (tydzień), odpust Matki Boskiej Ostrobramskiej (kaplica Ostrobramska).
KONCERTY MUZYKI SAKRALNEJ
• Darmowe koncerty muzyki organowej odbywają się w kościele Św. Kazimierza: od maja do października w każdy wtorek o godz. 18:30; od listopada do kwietnia w każdą niedzielę o godz. 13:00.
• Kościół Św. Apostołów Filipa i Jakuba ma największy karylion w krajach bałtyckich, którego brzmienie można usłyszeć codziennie o godz. 12.55. Starożytny średniowieczny hymn dominikanów „Salve Regina“ brzmi o 19:30.
• Letnie koncerty VOX ORGANI CATHEDRALIS w Katedrze Wileńskiej w czwartki o godzinie 12:00.
Św. Krzysztof, który po grecku znaczy „niosący Chrystusa“, służył Panu w życiu, przenosząc pasażerów przez rzekę. Podczas swego życia pomógł przenieść około 48 000 grzeszników, a po jego śmierci stał się strażnikiem ogrodników, introligatorów, marynarzy, mostowników i przewoźników promowych. Wierzono, że chroni przed katastrofami w różnych podróżach i dlatego został uznany za patrona podróżnych.
W herbie nadanym dla miasta Wilna w 1330 r. Św. Krzysztof brnie przez wodę i opierając się o laskę, niesie dzieciątko Jezus na ramionach, które błogosławi jedną ręką, a inną trzyma kulę ziemską. Podczas rekonstrukcji Ratusza w Wilnie w 1938 r. nad tylnymi drzwiami były zbudowane dekoracyjne kraty przedstawiające symbol miasta – Św. Krzysztofa, a dziś herb miasta można zobaczyć także nad drzwiami Ratusza.
W okresie okupacji sowieckiej herb został zakazany.
W 1994 roku upamiętniając świętego została załorzona kameralna orkiestra Św. Krzysztofa.
Dziś w Wilnie można znaleźć trzy rzeźby Św. Krzysztofa. Najstarsza rzeźba znajduje się w kościele Św. Apostołów Piotra i Pawła. Na dziedzińcu kościoła Św. Mikołaja znajduje się granitowa rzeźba Antanasa Kmieliauskasa „Św. Krzysztof”, symbolizująca wolność Litwy w czasach radzieckich. A przed Parlamentem znajdująca się rzeźba Św. Krzysztofa została stworzona przez Kazysa Kisieliusa.
Ul. Dominikonų 6
piligrimai@vilnensis.lt
Godziny pracy: I-V 9:00-18.00
• Informacje o pielgrzymstwie w Wilnie
• Pomoc w organizowaniu pielgrzymek, zamawiając nocleg
Możesz pobrać paszport pielgrzyma wileńskiego na stronie http://cityofmercy.lt. Przed wycieczką można wydrukować paszport i poprosić o umieszczenie pieczątek w kościołach w Wilnie, w Centrum Pielgrzymkowym lub w Wileńskich Centrach Informacji Turystycznej.
Dni od końca kwietnia do połowy września są ciepłe, więc podróżnicy często wybierają ten czas do przyjazdu do Wilna. Podczas podróży zimą i wczesną wiosną należy przygotować się na temperatury minusowe, możliwe chlapy. Wiosną, latem i jesienią zaleca się stosowanie ochrony przeciwdeszczowej, parasolek.
W Wilnie są klasztory i pensjonaty, które mogą pomieścić pojedyńczych pielgrzymów i ich grupy. Wiele z tych miejsc ma odpowiednie pomieszczenia do weekendów tematycznych, rekolekcji, szkoleń, konferencji. Hotel „Domus Maria“ należący do archidiecezji wileńskiej został założony w byłym klasztorze karmelitów, tuż za kaplicą Matki Boskiej Ostrobramskiej. Dom rekolekcji Trinapolis archidiecezji wileńskiej mieści się w dawnym klasztorze trynitarzy w otoczeniu Parku Regionalnego w Werkach i drogi Krzyżowej w Kalwarii Wileńskiej.
Przechowalnia bagażu dostępna jest na dworcu wileńskim PKS i PKP. Pielgrzymi mogą zostawić swoje plecaki w Centrum Pielgrzymkowym w godzinach pracy.
Czas Mszy św. w różnych językach można sprawdzić w kościołach, na ich stronach internetowych lub na stronie internetowej Archidiecezji Wileńskiej www.vilnensis.lt.
